niedziela, 24 lipca 2016

Moje najnowsze cudeńko...


...czyli Instax mini 90. Spełnienie moich marzeń. Po części tych, w których odzywa się mój rozsądek, że na kliszę do prawdziwego Polaroida po prostu mnie nie stać. Ale w głównej mierze były to marzenia o łapaniu wszystkiego, co ulotne. Niepowtarzalne chwile zamknięte w tych małych białych prostokącikach. Bez poprawek.

Naciskaniu spustu migawki towarzyszy niesamowita trema. W końcu masz tylko jedną szansę! A potem jest już tylko szum zdjęcia wypluwanego przez aparat i jeszcze nerwowe wpatrywanie się w jasny skrawek. Oczekiwanie na to, co się na nim pojawi, to po prostu czysta radość. Powoli zdjęcie nabiera kolorów, a ty wstrzymujesz oddech.


Fotografie wyglądają jak ze starego albumu rodziców. Ich klimat i kolory przywodzą mi na myśl także Miasteczko Twin Peaks, zbyt duży sweter i jesień. W ciągu kilka minut powstaje piękna pamiątka, która pozwala utrwalić chwilę, idealnie oddając nastrój, ale nigdy jej nie przytłacza. Myślę, że już czas zacząć przeżywać życie, zamiast gromadzić gigabajty zdjęć, które nigdy nie zastąpią nam wspomnień.


Za zdjęcia serdecznie dziękuję Agatce i Marcinowi. I Panu Sentio za wszystko.
Buziak!